Η πρώτη χρονιά στο δημοτικό τελειώνει και εγώ απλά δεν μπορώ να το πιστέψω.
Πρώτη φορά στο δημοτικό. Τον Σεπτέμβριο το μεγάλο μας αγόρι πέρασε για πρώτη φορά το κατώφλι του δημοτικού σχολείου. Ο Έρως μας πρωτάκι! Θυμάμαι τα τόσο ανάμεικτα συναισθήματα εκείνο τον πρώτο καιρό. Τις πρώτες μέρες. Χαρά και ανυπομονησία απο την μία, αγωνία και άγχος απο την άλλη.
Μια σχολική χρονιά που τα είχε όλα. Όχι δεν ξεκίνησε εύκολα αυτή η σχολική χρονιά. Υπήρξαν δυσκολίες στην αρχή. Μα σιγά σιγά άρχισε να κυλάει πιο αρμονικά. Στην αρχή λοιπόν για άλλη μια φορά, (όπως τότε στο προνήπιο) η προσαρμογή ήταν αυτό που δυσκόλεψε τον μικρό.
Η αλλαγή περιβάλλοντος, τα νέα πρόσωπα και οι νέοι φίλοι, η καινούργια δασκάλα, το μεγάλο σχολείο….ενώ ήταν πράγματα που συζητάγαμε τόσο καιρό πριν, όταν ήρθε ο καιρός τους τελικά στην πράξη τον δυσκόλεψαν.
Πήγαμε στον αγιασμό μαζί και ενώ ήταν λίγο ντροπαλός σε κάθε του βήμα ταυτόχρονα ήταν συνεργάσιμος και πρόθυμος. Ακολούθησε την τάξη του και παρακολούθησε τον αγιασμό. Επίσης μπήκαμε στην τάξη του και γνωρίσαμε την δασκάλα. Η πρώτη μέρα γνωριμίας ήταν καλή!
Το «πρόβλημα» όμως άρχισε απο την επόμενη ημέρα. Απο όταν έπρεπε να κάτσει στο σχολείο κάποιες ώρες, χωρίς την δική μου παρουσία. Απο την στιγμή που έπρεπε δηλαδή αφού τον πάω να τον αφήσω και να φύγω. Όλο αυτό μου έκανε ενα flashback στις στιγμές στο προνήπιο. Η αλήθεια είναι πως με ξάφνιασε. Δεν το περίμενα να έχει τέτοια αντίδραση τις πρώτες ημέρες. Όπως τότε. Και όμως τι σημασία έχει τι περίμενα εγώ; Για τον ίδιο όλο αυτό έμοιαζε τόσο καινούργιο. Για τις πρώτες εβδομάδες λοιπόν με το που φτάναμε στο σχολείο απέξω απο την πόρτα ξεκινούσε το κλάμα. Ζητούσε να μπω και εγώ μέσα μαζί του. Καθώς και να είμαι εγώ η δασκάλα.
Ο πρώτος καιρός ήταν ζόρικος. Με στεναχωρούσε όλο αυτό. Κάθε μέρα να τον πηγαίνω και να κλαίει. Ήταν μαχαίρι στην καρδιά. Ταυτόχρονα όλο αυτό με έκανε να σκέφτομαι για άλλη μια φορά το θέμα της προσαρμογής στα Ελληνικά σχολεία. Η απουσία της προσαρμογής δηλαδή στα σχολεία μας. Δεν έχει τόση σημασία αν είναι νήπιο η δημοτικό. Αν τα παιδάκια είναι 4 η 6 χρονών. Αν είναι η πρώτη τους φορά στο σχολείο η αν έχουν ξανά πάει.
Σημασία έχει οτι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και κάθε πρώτη τάξη σε κάθε νέο σχολείο είναι σαν μια καινούργια αρχή. Θα πρέπει λοιπόν ειδικά για όσα παιδάκια το χρειάζονται να υπάρχει μια περίοδο προσαρμογής.
Όχι δεν είναι προσαρμογή το σχολάω λίγο νωρίτερα. Μπορεί να βοηθήσει αλλα όχι απο μόνο του. Που φέτος ούτε αυτό δεν έγινε! Τα παιδιά ξεκίνησαν αμέσως το κανονικό καθημερινό ωράριο. Γιατί;
Γιατι αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας αρνείται να δώσει χρόνο στα παιδιά; Πήγαν 6 χρονών και μεγάλωσαν; Είναι έτοιμα για όλα;
Τα αφήνουμε στην τύχη τους; Μα δεν είναι μόνο το σύστημα απο το υπουργείο Παιδείας σάπιο και αδιάφορο. Αδιάφορο είναι δυστυχώς και το περισσότερο εκπαιδευτικό προσωπικό.
Διευθυντές, δάσκαλοι, καθηγητές. Γιατι αυτοί τα ζουν εκ των έσω και έχουν άποψη. Αν τους ένοιαζε θα προσπαθούσαν να αλλάξουν αυτές τις συνθήκες. Δεν θα κάνανε απεργίες μόνο για τα δικά τους συμφέροντα. Σεβαστά και αυτά, αλλα για τα ίδια τα παιδιά πότε διεκδίκησαν κάτι;
Οι αλλαγές δεν συμβαίνουν απο μόνες τους. Χρόνια τώρα το εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει αλλάξει σε τίποτα. Εδώ ακόμα το 2022 ακούς μέσα στις τάξεις τον εκφοβισμό τύπου «θα σε πάω στον διευθυντή». Δηλαδή καμία ελπίδα. Με ψυχολόγους μέσα στα σχολεία, με τόσα βιβλία δίπλα μας, γενικότερα με τέτοια ενημέρωση γύρω απο την ενσυναισθηση και την θετική διαπαιδαγώγηση και ακούς ακόμα τέτοιες φράσεις στα Ελληνικά σχολεία! Προσωπικα δεν θα τα δεκτώ ποτέ όλα αυτά. Ούτε θα βολευτώ με το ότι έτσι είναι τα πράγματα χρόνια τώρα και τι να κάνουμε;
Να κάνουμε. Ότι μπορούμε και περνάει απο το χέρι μας. Γονείς, δάσκαλοι, σύλλογοι….Ας σταματήσουμε να τα δεχόμαστε όλα. Γιατι έτσι δεν θα αλλάξει τίποτα ποτέ.
Αυτός είναι και ένας λόγος που αν και πρώτη χρονιά στο δημοτικό αποφάσισα να δοκιμάσω να μπω στον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων. Θα μου πεις και τι κατάλαβες; Δυστυχώς ούτε αυτή η πρώτη προσωπική εμπειρία ήταν η καλύτερη. Αποφάσισα να μπω στον σύλλογο γονέων χωρίς να έχω την πολυτέλεια του χρόνου. Όπως οι περισσότεροι γονείς. Αλλα για έναν σκοπό.
Έχοντας στο μυαλό μου ως στόχο το καλύτερο για τα παιδιά. Ήθελα να δω και πως είναι, να μάθω κάποια πράγματα απο τους παλιότερους. Αν και έχω την μεγάλη μου αδελφή με χρόνια εμπειρία σε όλα αυτά όπου πάντα την ρωτάω και είχα μια εικόνα. Δεν θα στο κρύψω. Τοίχο βρήκα τελικά. Ενώ λένε πως θέλουν νέους γονείς στον σύλλογο, μόλις διαφοροποιηθείς λίγο και πεις κάτι που δεν σου αρέσει, ξαφνικά είναι σαν να σε κάνουν διαγραφή. Η αλήθεια είναι πως η αρχή έμοιαζε διαφορετική. Αλλα τελικά η πορεία με απογοήτευσε. Όπως και να έχει δεν με πτοεί αυτό.
Δεν αποφασίζω να μπω στον σύλλογο γονέων για να χαϊδέψω αυτιά και να πω μπράβο. Δεν είμαι στον σύλλογο για να κάνω νέους φίλους και να χαλάω τον λίγο «ελεύθερο» χρόνο μου για καφέ και κους κους.
Μπήκα αν και εντελώς αρχάρια με σκοπό να κάνουμε πράγματα για τα παιδιά. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Και για τους τοίχους που βρήκα πάνω σε αυτό, δεν πειράζει. Οι τοίχοι είναι για γκρεμίζονται και να γίνονται νέα έργα. Αν με διαβάζεις καιρό εδώ στο blog μου είναι σαν να με ξέρεις έστω και λίγο. Και αν με παρακολουθείς στα social η έχουμε μιλήσει κάποια στιγμή, τότε θα έχεις καταλάβει ακόμη περισσότερα.
Θα γνωρίζεις ήδη οτι αυτό που θέλω είναι ενα καλύτερο σχολικό περιβάλλον για τα παιδιά μας. Γιατι το αξίζουν.
Και για αυτά γράφω, φωνάζω και προσπαθώ απο την πρώτη χρονιά που πήγαν τα παιδιά μου σχολείο. Απο το προνήπιο ακόμα.
Επειδή ξέφυγα όμως απο το θέμα, θέλω να σου πω οτι τελικά ο μικρός μου μετά απο κάποιο διάστημα προσαρμόστηκε. Περίπου 2 μήνες μετά. Τότε σταμάτησε το κλάμα και η αντίδραση έξω απο την πόρτα. Η συμπεριφορά και η διάθεση του μέσα στην τάξη είχε αρχίσει να αλλάζει αρκετά πιο νωρίς. Στον δικό του χρόνο λοιπόν προσαρμόστηκε. Σε όλα τα επίπεδα. Άρχισε να συνηθίζει στην ιδέα της καθημερινότητας του δημοτικού σχολείου. Συνήθισε όλους τους δασκάλους του που είχε σε όλα τα μαθήματα. Έκανε φίλους και την παρέα του. Έγινε πιο κοινωνικός και με το πέρας της χρονιάς είχε μεγάλη βελτίωση και στα μαθήματα του.
Αγάπησε την δασκάλα του. Απο την αρχή βέβαια. Και αυτό ήταν κάτι που τον βοήθησε. Το δέσιμο με την δασκάλα του.
Δεν θέλω να το θέτω έτσι, αλλα ήμασταν τυχεροί στην δασκάλα που είχε φέτος. Αυτό ήταν και το άγχος μου. Γιατι γνωρίζω το πόσο σημαντικό είναι να γίνει μια καλή αρχή για το ίδιο το παιδί. Να έχει έναν καλό εκπαιδευτικό σε όλη την νέα αυτή διαδρομή. Καθοριστικό πρόσωπο ο δάσκαλος. Να μπορέσει το παιδί να εμπιστευτεί αυτό το καινούργιο πρόσωπο.
Έτσι σε όλη την χρονιά ήμουν σε απόλυτη συνεργασία με την δασκάλα του και μαζί τον βοηθήσαμε να φτάσει στο σημείο να αγαπάει το νέο του σχολείο και να πηγαίνει με χαρά! Πόση μεγάλη ευχαρίστηση μου έδωσε αυτό!
Όσον αφορά τα μαθήματα: ο Έρως είχε μια ανοδική πορεία και συνεχόμενη βελτίωση. Βήμα βήμα. Απο την αρχή του άρεσαν περισσότερο τα μαθηματικά και του ήταν πιο εύκολα. Η γλώσσα τον δυσκόλεψε λίγο, ήταν το μάθημα που ήθελε περισσότερη βοήθεια. Κάτι αναμενόμενο λόγω οτι ακόμα κάνει λογοθεραπείες για να φτιάξει τον λόγο του. Ωστόσο φτάσαμε στο επίτευγμα να διαβάζει μόνος του! Ο στόχος επιτεύχθηκε! Απίστευτο συναίσθημα να ακούς το παιδάκι σου να συλλαβίζει και να διαβάζει για πρώτη φορά μόνο του!
📌Στον πίνακα μου στο Pinterest εδώ μπορείς να βρεις και εσύ αυτές τις ιδέες
Οι αγαπημένες του στιγμές απο την πρώτη χρονιά στο δημοτικό ήταν σίγουρα οι δυο εκδρομές που κατάφεραν να πάνε προς το τέλος. Ειδικά η επίσκεψη στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, που τον ενθουσίασε!
Λόγω Covid η πρώτη χρονιά στο δημοτικό είχε ακόμα περισσότερες δυσκολίες.
Όμως μέσα σε αυτή την σχολική χρονιά, την πρώτη χρονιά στο δημοτικό είδα τον γιο μου να μεγαλώνει και να αλλάζει πολύ.
Είδα τον γιο μου να κάνει προσθέσεις και αφαιρέσεις, να συλλαβίζει, να διαβάζει…. Μα κυρίως είδα ένα διαφορετικό παιδί με νέα στοιχεία στην προσωπικότητα του.
Έρως μου, σε ευχαριστώ για όσα μου έμαθες αυτή την σχολική χρονιά. Και για τον νέο ρόλο που μου χάρισες αυτόν της «δασκάλας» στο σπίτι. Ελπίζω και εγώ να σε βοήθησα σε κάτι.
Φέτος να ξέρεις οτι σε θαύμασα ακόμα πιο πολύ για όσα σπουδαία μπορείς να καταφέρεις.
Διάβασε επίσης: όλα τα άρθρα σχετικά με την πρώτη δημοτικού εδώ