Είμαστε όλοι μαζί! Μιλάμε,αντιδράμε σε ότι δεν μας αρέσει,σε ότι μας ενοχλεί και μας προσβάλλει!
Δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα να γράψω για αυτό το θέμα,όμως πέρα από ότι είναι επίκαιρο μου δημιούργησε και κάποιες σκέψεις….οπότε ήθελα να τις εκφράσω! Την δική μου γνώμη,τον δικό μου τρόπο σκέψης,αυτά που εγώ προσωπικά νιώθω ακούγοντας για όλα αυτά τελευταία!
Σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε αθλητικό και καλλιτεχνικό χώρο,αντι-επαγγελματικές συμπεριφορές,λεκτική και ψυχολογική βία,καταπίεση,προσβολές εν ώρα εργασίας….
Κάποια από όσα ακούμε και διαβάζουμε αυτές τις μέρες στα μέσα ενημέρωσης! Ένας χαμός που ξέσπασε τελευταία ανάμεσα στους χώρους του θεάματος….
Γεγονότα που τόσο καιρό ήταν βυθισμένα στο σκοτάδι,κλεισμένα σε αποδυτήρια και καμαρίνια εκεί που το φως της σκηνής δεν φτάνει….
Προσωπικά δεν αμφιβάλλω για κάτι από αυτά! Γιατί πολύ απλά γενικά σε έναν βαθμό γνωρίζουμε ότι πολλά συμβαίνουν! Θα ήθελα ωστόσο να διευκρινήσω κάτι άλλο! Ότι αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στους καλλιτεχνικούς η αθλητικούς χώρους. Αυτά συμβαίνουν σε διάφορους εργασιακούς χώρους,σε πολλά επαγγέλματα,ανάμεσα σε πολλούς εργαζόμενους! Χωρίς ωστόσο ποτέ να έχουν πάρει τα φώτα της δημοσιότητας,χωρίς να έχουν προβληθεί,χωρίς να έχει εκτεθεί κόσμος…. Πέρα από κάποιες σπάνιες περιπτώσεις που στην ώρα τους πήραν το δρόμο της δικαιοσύνης όπου και τους άρμοζε!
Τι θέλω να πω με αυτό; Εμένα προσωπικά δεν με αφορά η καθυστέρηση. Ότι «άργησαν» να μιλήσουν. Δεν θα μείνω στο ερώτημα: γιατί τώρα; Γιατί οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί. Σίγουρα βέβαια πιο ασήμαντοι από το ίδιο το γεγονός αλλα συνέβαλαν έτσι ώστε να φέρουν ένα μακροχρόνιο σκοτάδι! Σε αυτό το μόνο που με ενοχλεί εμένα είναι οι πιθανές επιπτώσεις αυτής της χρόνιας σιωπής.
Κατανοώ το αίσθημα του φόβου,της ανασφάλειας,της πιθανής ντροπής….της «ανάγκης για αποστασιοποίηση». Αλλά γνωρίζω καλά πως όταν κάτι το αφήσεις να συμβεί,τότε θα επαναληφθεί ξανά και ξανά. Και πιθανόν με πολλούς άλλους αποδέκτες.
Όταν λοιπόν έναν θύτη τον αφήνεις να αλωνίζει και να κυριαρχεί,θα βρίσκει συνεχώς νέα θύματα για να παίζει. Το παιχνίδι του θα επαναλαμβάνεται,δεν θα σταματά! Αυτό άλλωστε το γνωρίζουμε και από εγκληματίες και εγκληματικές πράξεις που άργησαν να βρουν φως στο τούνελ!
Οπότε η δική μου άποψη με δυο λόγια είναι το να μιλάς! Να εκφράζεσαι! Να φωνάζεις! Να ζητάς το δίκιο σου! Να αποκαλύψεις την δυσάρεστη εμπειρία σου! Να πεις αυτό που συνέβη! Και αν χρειαστεί να ζητήσεις βοήθεια! Δεν είσαι μόνος-μόνη!
Είμαστε όλοι μαζί σαν μια γροθιά δίπλα σε κάθε καταπιεσμένο εργαζόμενο!
Μίλα! Όσο είναι νωρίς! Όσο πιο γρήγορα μπορείς! Όχι τόσο για τον θύτη και την τιμωρία του,αλλα για τα υπόλοιπα θύματα που θα σώσεις. Ναι μιλώντας. Προλαβαίνοντας. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό!
Λίγα χρόνια πριν πήγα και εγώ για να σπουδάσω υποκριτική. Μαζί με εμένα ήταν και άλλα πολλά παιδιά. Με όνειρα και στόχους. Βλέπεις συνεχώς να βγαίνουν νέοι ηθοποιοί. Και όχι μόνο! Βλέπεις συνεχώς νέους ανθρώπους να βγαίνουν στον χώρο εργασίας.
Δεν τους αξίζει κανένα βρίσιμο. Καμία εκμετάλλευση. Κανένας άσχημος τρόπος εν ώρα δουλειάς από κανέναν «ανώτερο» η «καλύτερο»! Καμία υπεροψία. Τους αξίζει ένα καλό εργασιακό κλίμα. Καλοί συνεργάτες. Ανθρώπινες συνθήκες. Διάθεση για αλληλοβοήθεια και αλληλοϋποστήριξη. Για να μπορέσουν να ανθίσουν σε αυτό που έχουν επιλέξει η έστω να βιοπορισθούν.
Γιατί θα το ξανά πω όλα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στα καλλιτεχνικά επαγγέλματα! Το εργασιακό buylling,η ανθρώπινη εκμετάλλευση συμβαίνει χρόνια αν όχι από πάντα,ακόμα και στα πιο απλα επαγγέλματα. Σε αυτά που δεν χρειάζονται καν σπουδές. Σε αυτά του μεροκάματου. Της καθημερινής ζωής που οι άνθρωποι βίο-παλεύουν για να τα βγάλουν πέρα οικονομικά.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ σε πόσες δουλειές βλέπεις χαρούμενους ανθρώπους; Πρόσωπα να γελάνε; Εργαζόμενοι να πηγαίνουν με ευχαρίστηση και καλή διάθεση για δουλειά; Για παρατήρησε το….
Κάποτε λεγόταν δουλεία και σκλαβιά. Είχε ονομασία. Και σίγουρα χειρότερες συνθήκες. Αλλα να σου πω κάτι αν το σκεφτείς όλο αυτό δεν έφυγε ουσιαστικά ποτέ. Άλλαξε,κουκουλώθηκε,βγήκε μεν κόσμος να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του,αλλα δεν έφυγε τελείως.
Ειδικά μετά τις κρίσεις που βιώνουμε η ανθρωπότητα. Οικονομικές η μια μετά την άλλη,αλλα και κοινωνικές….Όλα αυτά δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τις συνθήκες εργασίας. Δίνουν θάρρος στους εργοδότες και στα αφεντικά να αλωνίζουν ελεύθερα. Να απαιτούν ότι θέλουν και να βάζουν τους δικούς τους όρους. Τι νομίζεις; Δεν καταπατώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και στην πιο απλή δουλειά της διπλανής πόρτας;
Τι επειδή δεν πέφτει σφαλιάρα και μπινελίκι σαν αυτά που βλέπαμε στις ελληνικές ταινίες του Βέγγου,νομίζεις πως δεν υπάρχει σήμερα εργασιακή εκμετάλλευση;
Και όμως υπάρχει. Στους περισσότερους τομείς. Απλά πλέον έχει να κάνει περισσότερο με το οικονομικό κομμάτι! Για αυτό και ξεχνιέται ίσως πιο εύκολα! Γιατί οι σημερινοί εργοδότες πατάνε πάνω στις ανθρώπινες ανάγκες και εξευτελίζουν το εργασιακό δυναμικό τους πάνω στον τομέα της πληρωμής.
Κάλιο αργά παρά ποτέ! Πλέον αρκετοί καλλιτέχνες βγήκαν και μίλησαν για τα δύσκολα που αντιμετώπισαν με διάφορους συναδέλφους. Είναι σημαντικό! Ακόμα και αν τώρα δικαστικά είναι πράξεις που παραγράφηκαν….Ακόμα και αν τόσο καιρό αυτοί οι συνάδελφοι τους φιγουράραν πρώτο όνομα αφίσας και συνέχιζαν κανονικά!
Τουλάχιστον ας δώσουμε τώρα ένα μήνυμα στην νεότερη γενιά! Ας τους μάθουμε ότι ο σεβασμός ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύτιμος!
Είτε αυτές οι σχέσεις αφορούν τον έρωτα,το σεξ,την φιλία,την επαγγελματική ιδιότητα,μια απλή γνωριμία….Ανεξάρτητα από φύλο,ανεξάρτητα από ηλικία,κύρος η οικονομική θέση! Η ισότιμη συμπεριφορά είναι δικαίωμα όλων μας! Σεβόμαστε τον διπλανό μας και το ίδιο περιμένουμε και από εκείνον τον δικό του σεβασμό! Για μια πιο αρμονική συνύπαρξη!
Γιατί αυτό μας αξίζει! Ο αλληλοσεβασμός είναι μία ανθρώπινη αξία που μαθαίνεται από νωρίς και στο πέρασμα του χρόνου πρέπει να μένει αναλλοίωτη.
Σεβόμαστε και μας σέβονται. Γιατί πέρα από κάθε δουλειά,κάθε φήμη,κάθε χρήμα,κάθε δόξα,είναι κυρίως η ανθρωπιά!
Είμαστε όλοι μαζί στην διεκδίκηση ενός καλύτερου εργασιακού περιβάλλοντος για το τώρα και για το αύριο!
#eimasteoloimaziofficial #είμαστεόλοιμαζί
1 comment
Υπέροχο άρθρο και πόσο αληθινό!!
Comments are closed.